رویای من

دروازه قرآن یکی از دروازه های بجای مانده از دوره های قدیم شیراز است که در شمال شرقی شیراز در تنگ الله اکبر، میان کوه چهل مقام و کوه باباکوهی قرار گرفته است.در واقع در خروجی شیراز به سمت مرودشت میباشد. این بنای تاریخی در کنار فلکه طاووسیه شیراز قرار گرفته است.

این دروازه در ابتدا در زمان عضدالدوله دیلمی ساخته شده و قرآنی در آن جای داده شده تا مسافران با گذر از زیر آن متبرک شوند. در دوره زندیه ، کریم خان این دروازه را بازسازی کرد و اتاقی به بالای آن افزود و دو جلد قرآن بزرگ نفیس به خط سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری، در اتاقک بالای آن جای داد.این قرآن ها که به« قرآن هفده من» معروف اند. که هم اکنون از دروازه قرآن به موزه پارس انتقال یافته اند.

دروازه قرآن جدید در اندازه بزرگ تر، شامل دهانه قوس تیزه دار و دو در ورودی کوچک بر روی جرزهای دو طرف و اتاق مستطیل شکلی بر فراز آن برای گذاشتن قرآن ساخته شده، در این بنا آیاتی را به خط ثلث و نسخ دورتادور در دروازه قرآن نگاشته اند.

 در قسمت شمالی  و دامنه کوه مشرف بر دروازه قرآن ، نیز مقبره خواجوی کرمانی قرار گرفته است.پس از تهیه بلیط ورودی راهی محوطه آرامگاه خواجوی کرمانی میشویم.

 محل آرامگاه در محوطه ای بدون سقف قرار گرفته است.  سنگ قبری که بصورت محدب  و برآمدگی و درون محفظه شیشه ای قرار دارد.البته بر روی این کتیبه نشانه ای از اینکه این قبر به خواجوی کرمانی تعلق دارد بچشم نمی خورد.در بالا و پائین قبر دو ستون سنگی کوتاه وجود دارد و در بالای سنگ عبارت:کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام، که خط ثلث نوشته شده است دیده میشود.

 نام اصلی او، کمال الدین ابوالعطاء محمود بن علی بن محمود، معروف به خواجوی کرمانی، متولد۶۸۹ ه.ق در کرمان بوده که در سال ۷۵۲ ه.ق در شیراز وفات یافته است.او یکی از شاعران بزرگ نیمه اول قرن هشتم بوده است.

در قسمت شمالی محوطه آرامگاه یک اتاق ساخته شده که در پیشانی این اتاق دو غزل از غزلیات خواجو به خط نستعلیق بر روی کاشی های آنجا نوشته شده است.که این اتاق تبدیل به فرهنگسرای خواجو گردیده است.کمی بالاتر از مقبره خواجو، ۳غار به چشم می خورد، یکی از آنها غاری است که محل عبادت و ریاضت زاهدین و مشایخ بوده و خواجوی کرمانی نیز مدتی در آن به عبادت مشغول بوده است.غار دیگر که در دهانه آن طاقی ضربی از نوع طاق کجاو ه ای از سنگ و آجر زده شده محل قبر خواجه عمادالدین محمود، وزیر معرف شاه شیخ ابواسحاق اینجو است.که متاسفانه فراموش کردیم از اونجا عکس بگیریم، چون بعضی از قسمت ها عکسبرداری ممنوع بود.

در انتهای محوطه آرامگاه ، ساختمان شیک و مجللی قرار گرفته است که حیف مان می آید از نزدیک آنرا تماشا نکنیم.

این ساختمان شیک و مجلل، هتل بزرگ شیراز است که در نزدیک دروازه قرآن و انتهای محوطه آرامگاه خواجوی کرمانی قرار گرفته است.

 بعد از دروازه قرآن و خواجوی کرمانی ، مقصدمان را به طرف باغ ارم دنبال میکنیم.باغ ارم بالاتر از پارک آزادی و در بلوار ارم قرار گرفته است.این باغ که دارای تنوع گیاهی بسیار بالایی ست و گیاهان بسیاری از اقصی نقاط جهان در این باغ کاشته شده است، به شکلی که باغ در قالب یک نمایشگاه از انواع گل ها و گیاهان در آمده است.درختان سرو ناز، کاج، افرا، ارغوان، بید مجنون، بیدمشک، سیاه بید، زبان گنجشک ، سپیدار و درختان مثمر از قبیل انار، ازگیل، نارنج، خرمالو، گردو، زردآلو، بادام، سیب ، به و گلابی و همچنین درختچه ها و گل های زینتی و...........به چشم میخورد.

در وسط این باغ عمارت زیبایی قرار دارد که هسته مرکزی این باغ محسوب میشود.این عمارت از نظر معماری ، نقاشی، کاشی کاری و گچ بری از شاهکارهای معماری زمان  قاجار به شمار می رود.

این عمارت زیبا از سه طبقه با تزئینات فراوان تشکیل شده است.در پیشانی بنا ، دو نیم دایره در دو طرف و یک تابلو بزرگ در وسط قرار گرفته که از سه هلال روی هم تشکیل شده است.در این تابلو تصاویری از شاهنامه فردوسی و نبرد شاهان قاجار نشان میدهد.این بنا ، حدودا" بیش از هفتاد سال به خوانین قشقایی تعلق داشته که در دوره پهلوی مصادره شده است.

نمایی دورتر از عمارت

در قسمت جلوی این عمارت، حوضچه ای زیبا با چهار درخت نخل در چهار گوشه ی آن زیبایی عمارت را دوچندان می کند.