رویای من

از آنچائیکه آب مایه حیات و زندگی و آبادی و آبادانی است،لذا آبادی ها و روستاها و نیز تمدن های بزرگ در کنار رودهای بزرگ و پایدار پدیدار میشوند.انسان همواره از فقدان یا کمبود آب در هراس است.انسان هایی که در کنار رودهای بزرگ زندگی می کنند و پیرامونشان را آب فرا گرفته کمتر اهمیت و ارزش آب را درک می کنند.اما کسانیکه در کویر و بیابان ها زندگی کرده اند ارزش و قدر آب را بهتر می دانند.از این رو مردان کویر را مردان قناعت و قنات نامیده اند، زیرا به سختی و در مسیر کیلومترها می توانند آب را از راه قنات ها به جایی برسانند و آبادی و زندگی داشته باشند. هنگامیکه انسان در تابستان پس از یک تشنگی طولانی در آن هوای سوزان به آب گوارایی می رسد با نوشیدن نخستین جرعه های آب احساس می کند که روح و جان تازه ا ی به کالبدش دمیده می شود.آنجاست که ارزش و قدر آب را می داند.

هنگامی که خشکسالی رخ می‌دهد، بارندگی کاهش می‌یابد و رودها دچار کم آبی یا حتی خشکی می‌شوند. در این زمان انسان‌ها برای آب آشامیدنی دچار کمبود شدید آب می‌شوند و کشاورزی از میان می‌رود یا محصولات و فرآورده‌های کشاورزی به شدت کاهش می‌یابد.

خداوند یکی از آزمون‌های سخت برای بشر را خشکسالی قرار داده است تا این گونه مردم قدر نعمت آسایش را بدانند و صبر و بردباری خود را افزایش دهند.

در یکی از روزهای پایانی اردیبهشت ماه است با گشت و گذار در روستا ناخودآگاه بیاد چشمه ای می افتم که بالغ بر بیست سال است که خشک شده و آثاری از آن باقی نمانده بود. آرام آرام  مسیر را طی می کنم تا به محل مورد نظر می رسم.

اینجا به خور گنوغو معروف بوده و هست.جایی که بیشتر از  بیست است که آب این چشمه خشک شده بود و اثری از آب و چشمه هم نبود.

دیدن و تماشای منظره ی زیبا و جاری شدن دوباره آب این چشمه بعد از بیست سال ،مرا به رویای کودکانه ام سوق میدهد ، احساس زیبای کودکانه را در کنار  این چشمه، یکباردیگر مجسم می کنم. اینجاست که میتوان به عظمت و بزرگی خداوند پی برد.

در قسمت پائین دست این چشمه ،نخلستانی وجود دارد که در سالهای دور علاوه بر نخلستان ، درختان مرکبات شامل لیمو،نارنگی و انگور،انبه و انواع صیفی جات و جو و گندم هم کاشت می شد که متاسفانه با وجود خشکسالی های طولانی ،باغها خشک شد و فقط تعداد اندکی نخلهای تنومند که قدرت مقاومت در برابر خشکسالی را داشته اند بجای مانده است.لازم به توضیح اینکه علاوه بر این چشمه ، چشمه دیگری هم در میان این نخلستان وجود داشته که آب آن از عمق زمین می جوشید و پس از جاری شدن باغات و نخلستان را سرآب می کرد که این چشمه هم بر اثر خشکسالی های متمادی خشک شد.آب چشمه ی موجود پس از جاری شدن با فاصله 150متر وارد نخلستان میشود.

اینجاست که باید گفت چه کسانی قدر آب را می دانند.کشاورزانی که ایامی از همین چشمه، زراعت و کشاورزی میکردند و از همین کشاورزی گذران زندگی. آن زمان که آب این چشمه خشکید اکثر درختانشان نابود شد و امیدشان ناامید گردید.ولی هنوز درختان تنومندی هستند که در برابر بی آبی و خشکسالی مقاومت کردند و خم به ابرو نیاوردند و اینک پس از سالها خشکسالی دوباره روح حیات در کالبدشان دمیده شد و آب این چشمه بسویشان جاری. چه بسا پیرانی که سالها به امید زنده شدن مجدد این چشمه به انتظار نشستند ولی تاب ماندن نیاوردند و از این دنیا رفتند و شاید اینک روحشان شاد است که ماحصل دسترنج شان هنوز مقداری باقی مانده و امروز با جاری شدن آب این چشمه سیراب میگردند.

چشمه خور گنوغو در روستای زیارت پاکوه از توابع دهستان سیاهو ،شهرستان بندرعباس در استان هرمزگان واقع شده است.این روستا با فاصله ای حدودا" 1600متر از جاده اصلی در مسیر روستاهای بنگلایان و ماشاری قرار گرفته است که این دو روستا نیز به دلیل وجود رودخانه جاماش و مکانهای خوش آب و هوا همیشه مورد توجه مسافران بوده است.